ಕಾಯಲಾರೆನು ಇನ್ನು ಎಂದು ನೋಡುವೆ ನಿನ್ನ,
ಎಷ್ಟು ಯುಗಗಳ ಪ್ರತೀಕ್ಷೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಈ ಮುಖಾಮುಖಿ?
ನಿನ್ನ ಹುಡುಕಲು ಬಂದು ನಾ ಕಳೆದುಹೋಗಿರುವೆ,
ನಿಜಕೂ ನಾ ಯಾರು ಉತ್ತರಿಸುವೆಯಾ ನನ್ನ ಆತ್ಮಸಖಿ!
ನಿನ್ನ ಬೆರಳುಗಳ ತಂತಿಯನು ಒಮ್ಮೆ ಮೀಟಿದರೆ ಸಾಕು,
ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗೆ ನಿಸ್ತಂತು ನೆನಪುಗಳ ಝೇಂಕಾರ..
ಶತಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಕೂಡಿಟ್ಟ ಮುತ್ತುಗಳ ಭಾರ
ನಿನ್ನ ತುಟಿಯ ಮೇಲಿಳಿಸಿದ ಕ್ಷಣ ಹೃದಯ ಹೂ ಹಗುರ!
ನೆನಪಿದೆಯೇ ನಿನಗೆ ವಸಂತ ಋತುವಿನ ಜಾವ
ಮಹಾಕಾವ್ಯಕೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿ, ಕ್ರೌಂಚ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಮಿಲನ?
ವಿಧಿ ನಿಷಾಧನ ಸಂಚಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ನಾ ಮರಣಿಸುವಾಗ,
ಕಿವಿಗಳನು ಸುಡುತಲಿತ್ತು ನಿನ್ನ ಆಕ್ರಂದನ!
ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡೊಮ್ಮೆ ಮಹಾಯುದ್ಧಕೆ ಹೊರಟ
ಯೋಧನ ಕಣ್ಣುಗಳ ತುಂಬಿರುವ ವೀರಸ್ವರ್ಗದ ಹಂಬಲ;
ತ್ವೇಷ ಖಡ್ಗವು ನನ್ನ ಎದೆಯ ಸೀಳುವಾಗ ನಿನ್ನ
ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಂಕುರಿಸಿತ್ತು ನಮ್ಮ ಅಮೃತವೃಕ್ಷದ ಫಲ!
ಸ್ಮೃತಿಪಟಲದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿದೆಯೇ ಧರ್ಮಸಂಗ್ರಾಮಕೆ
ಸನ್ನದ್ಧರಾಗಿ ನಡೆದಿರುವ ರಕ್ಕಸರ ಉನ್ಮಾದ?
ಒಬ್ಬರಿನ್ನೊಬ್ಬರ ಮಂದಿರಗಳ ಕೆಡವುವ ಭರದಲ್ಲಿ
ಉರುಳಿಸಿದರು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಪ್ರೇಮಸೌಧ!
ಮಹಾಕಾವ್ಯಕೆ, ಮಹಾಯುದ್ಧಕೆ,
ಮಹಾಕ್ರೌರ್ಯಕೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಲಿ ಇನ್ನು ಸಾಕು;
ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಜಗತ್ತು ಬಡಿದಾಡಿಕೊಂಡು ಸಾಯಲಿ,
ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಾದರೂ ನಾವಿಬ್ಬರು ಒಂದಾಗಲೇಬೇಕು!!!
ಸವಿ
