(ಬಹುಶಃ ಭಕ್ತಿಗೀತೆಯೊಂದನ್ನು ಬರೆದ ಮೊದಲ ನಾಸ್ತಿಕ ನಾನೇ ಇರಬಹುದೇನೋ. ನಾಸ್ತಿಕ ಸಮುದಾಯ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಫತ್ವಾ ಹೊರಡಿಸದಿರಲಿ ಎಂಬ ಆಶಯದೊಂದಿಗೆ!!)
ನೀನಿರುವೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅರಿಯದಾದೆ ಚಿನ್ಮಯ,
ಆದರೂ ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ತನ್ಮಯ!
ನೀನೇ ಸಿರಿ, ನೀನೇ ಹರಿ, ನೀನೇ ಶಕ್ತಿ, ನೀನು ಶಿವ
ನೀನೇ ತಾನೇ ವೀಣಾಪಾಣಿ, ನೀನೇ ಪದ್ಮಸಂಭವ!
ನೀನೇ ರಾತ್ರಿ, ನೀನೇ ಹಗಲು,
ಹಕ್ಕಿ ಕೊರಳು, ಕರೆವ ಮುಗಿಲು;
ಶರಧಿ ನೀನು, ಹೊಳೆಯೂ ನೀನೇ
ಮುಕ್ತಿದಾಯಕ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ,
ಭಕ್ತ ಕೂಡಾ ನೀನೇ ತಾನೇ!
ನೀ ಹೇಗಿರುವೆಯೋ ಎಂತಿರುವೆಯೋ ತಿಳಿಯದಾದೆ ಚಿನ್ಮಯ
ಆದರೂ ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ತನ್ಮಯ!
ವ್ಯಾಪಿಸಿರಲು ಸರ್ವವನ್ನು ಓ! ಅನಂತ ಸೃಷ್ಠಿಲೋಲ,
ಊರ್ಧ್ವದೃಷ್ಠಿ ಹರಿಸಿದರೆ ಸಮಸ್ತವೂ ನೀಲ ನೀಲ!
ಬಾನ ಹಣ್ಣು, ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು, ಹೊಳೆವ ತಾರೆ, ನಿನ್ನ ಮೋರೆ,
ಗಮ್ಯ ನೀನೇ ಅಲ್ಲವೇನು, ದಾರಿ ಬೇರೆ, ಧಾರೆ ಬೇರೆ!
ನಿನ್ನ ಮೇರೆ ಅರಿಯಲಾರೆ, ಎಷ್ಟೆಂದರೂ ನಾ ಮೃಣ್ಮಯ;
ನಂಬದೆಯೂ ನಂಬಿರುವೆನು, ದಾರಿ ತೋರೋ ಚಿನ್ಮಯ!