ದೀಪಿಕಾ ಪಡುಕೋಣೆ #MyChoice ವಿಡಿಯೋದ ಮೂಲಕ ಮತ್ತೆ ವಿವಾದವೊಂದನ್ನು ಮೈಮೇಲೆಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ವಿವಾಹಪೂರ್ವ ಲೈಂಗಿಕತೆ ನನ್ನ ಆಯ್ಕೆ. ವಿವಾಹದ ನಂತರವೂ ನಾನು ಇಚ್ಛಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ದೈಹಿಕ
ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದುತ್ತೇನೆ. ಅದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ. Women Empowerment ಎಂದರೆ
ಇದೇ ನೋಡಿ ಎಂದು ತಮ್ಮ ಘನ ಸಂದೇಶ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳ,
ಹೆಣ್ಣು ಭ್ರೂಣ ಹತ್ಯೆ, ಬಾಲ್ಯ ವಿವಾಹ, ಮರ್ಯಾದಾ ಹತ್ಯೆಯಂತಹ ಪಿಡುಗುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಸಾಕಿಕೊಂಡಿರುವ
ಭಾರತದಂತಹ ದೇಶಕ್ಕೆ, ದೀಪಿಕಾರ ಹೇಳಿಕೆ ಎಷ್ಟು ಅಸಂಬದ್ಧ ಮತ್ತು ಅಪ್ರಸ್ತುತ (irrelevant) ಎಂದು
ಒಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ದೀಪಿಕಾ ತಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆಯ್ಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟನೆ ನೀಡಬೇಕಾದದ್ದು
ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ತನ್ನ ಪೋಷಕರಿಗೆ ಮತ್ತು ತಾನು ಮದುವೆಯಾಗಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಮಾತ್ರ. ಆಕೆಯ ಬದುಕು
ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಆಕೆಯದೇ ಆಯ್ಕೆ. ಅದನ್ನು ಯಾರೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಹಕ್ಕು
ಕೂಡಾ ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ದೀಪಿಕಾ ತಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಜಗತ್ತಿನ ಮುಂದೆ ತೆರೆದಿಡುವ
ಅಗತ್ಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇವತ್ತು 12ರಿಂದ 18 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ಸಾವಿರಾರು ಮಕ್ಕಳು ಬಾಲಿವುಡ್ ನಟ
ನಟಿಯರ life styleನಿಂದ, ಅವರ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದ, ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಇದು ದೀಪಿಕಾರಂತಹ
ಬುದ್ಧಿವಂತ ನಟಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದರಿಂದಲೇ ಒಂದಿಡೀ ತಲೆಮಾರನ್ನು influence ಮಾಡುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಲೇ ತಮ್ಮ
ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇವತ್ತು ದೀಪಿಕಾ ಪಡುಕೋಣೆಗೂ,
ನೈತಿಕ ಪೊಲೀಸ್‌ಗಿರಿಯಂತಹ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳಿಗೂ (fundamentalists) ಯಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೂ
ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು ಮುಖಗಳು ಅಷ್ಟೇ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು
ಮಾತ್ರ ಬೇರೆ ಬೇರೆ. ಒಬ್ಬರು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪುರಾತನ ಅವಷೇಶಗಳೂಂದಿಗೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರು
ಜಾಗತೀಕರಣದ ಮುಕ್ತದ್ವಾರದಿಂದ ತೂರಿಬಂದ ಅಮೆರಿಕನ್ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅಪಾಯಕಾರಿ
ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಇವರಿಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಸಮುದಾಯದ ಮೇಲೆ ಹೇರಲು ಹೊರಟಿರುವುದು. ಹಿಂದೂ ಮತ್ತು
ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿಗಳು ನಾವು ಎಂದೋ ತ್ಯಜಿಸಿರುವ, ವಿದ್ಯಾವಂತರಾರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ತಮ್ಮ
ಓಬಿರಾಯನ ಕಾಲದ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಒಂದಿಡೀ ಸಮಾಜದ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಾಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಹೇರಲು ಹೊರಟಿರುವುದು ಅವರ
ಮಾತು ಮತ್ತು ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ದೀಪಿಕಾರಂತವರು ತಮ್ಮ ಖಾಸಗಿ ವಿಷಯಗಳನ್ನು
ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಹೊಸ ಪೀಳಿಗೆಯ ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಜಗದ್ಗುರುವಾಗಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೇನೋ
ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಹೇಗೆ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿಗಳ ನೈತಿಕ ಪೊಲೀಸ್‌ಗಿರಿಯಂತಹ ಪುಂಡಾಟಿಕೆಗಳು ಹೊಸ ತಲೆಮಾರಿನಲ್ಲಿ
ದಿಗಿಲು, ಭಯ, ಆಕ್ರೋಶಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆಯೋ ಅದೇ ರೀತಿ ದೀಪಿಕಾರ ಹೇಳಿಕೆಗಳು ಹಳೇ ತಲೆಮಾರಿನವರಲ್ಲಿ
ಅದರಲ್ಲೂ ಮಕ್ಕಳ ಪೋಷಕರಲ್ಲಿ ಆತಂಕ, ಗಾಬರಿ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತವೆ. Both fundamentalists and
rationalists are creating cultural turbulences in Indian society. ಇವತ್ತು ಅಮೆರಿಕನ್
ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು live in relationshipನಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಆಕೆಯ ತಂದೆತಾಯಿ ಕೂಡಾ casual ಆಗಿ
ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ living together, stay over
relationship ಇಂಥವುಗಳನ್ನು ಅಮೆರಿಕಾಕ್ಕೆ ಅಮೆರಿಕಾವೇ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದೆ. ಆದರೆ ಭಾರತದ
ಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿಲ್ಲ. ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋದ ಮಗಳು ಮನೆಗೆ ಬರುವುದು ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ ತಡವಾದರೆ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರ ಹೃದಯ
ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಿರುತ್ತದೆ. ಭಾರತೀಯ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂದಿರ ತಲ್ಲಣಗಳು ದೀಪಿಕಾಳಂತಹ ಎಲೈಟ್ ಸೊಸೈಟಿಯ
ಹುಡುಗಿಗೆ ಯವತ್ತಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಲಾರದು.
ಜಾಗತೀಕರಣದ
ಮುಂಚೆ ಕೇವಲ ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಮಾತ್ರ polarise ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ನಾವು ಜಾಗತೀಕರಣದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ
ಕೂಡಾ polarise ಆಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಯಾವ ಧಿಕ್ಕಿನಿಂದ ನೋಡಿದರೂ ಜಾಗತೀಕರಣ ಎರಡೆರಡು ಭಾರತಗಳನ್ನು
ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆರ್ಥಿಕ ದೃಷ್ಠಿಯಿಂದ ನೋಡಿದರೆ 20000ಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಮಿಲಿಯನೇರ್‌ಗಳಿರುವ ಫೋರಂಗಳ,
ಮಲ್ಟಿಪ್ಲೆಕ್ಸ್‌ಗಳ ಆಧುನಿಕ ಬದುಕಿನ ಸಕಲ ಸುಖ, ಸವಲತ್ತುಗಳೊಂದಿಗೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಶ್ರೀಮಂತ
ಭಾರತ ಒಂದು ಕಡೆಗಾದರೆ, ಅದರ ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲೇ ಸ್ಲಮ್ಮುಗಳಲ್ಲಿ ಬದುಕುವ, ಒಂದು ಹೊತ್ತಿನ ಕೂಳಿಗೂ ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದ,
ಬಡತನ, ನಿರಕ್ಷರತೆಗಳೇ ತಾಂಡವವಾಡುತ್ತಿರುವ ದರಿದ್ರ ಭಾರತವಿದೆ. ಶ್ರೀಮಂತರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತರಾಗುತ್ತಲೇ
ಇದ್ದಾರೆ, ಬಡವರು ಮತ್ತಷ್ಟು ದರಿದ್ರರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಜಾಗತೀಕರಣದ ಮುಂಚೆಯೂ ಈ economical
barrier ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಜಾಗತೀಕರಣ ಈ ಕಂದಕವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿಸಿದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ
ದೃಷ್ಠಿಕೋನದಿಂದ ನೋಡಿದರೂ ಎರಡೆರಡು ಭಾರತಗಳು ಸೃಷ್ಠಿಯಾಗಿವೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಬಹಿಷ್ಕಾರ, ಬೆತ್ತಲೆ ಮೆರವಣಿಗೆ,
ಫತ್ವಾ, ಮರ್ಯಾದಾ ಹತ್ಯಾಗಳು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಭಾರತ ಒಂದು ದಿಕ್ಕಿಗಾದರೆ, online dating,
living together, stay over relationshipಗಳ ಆಧುನಿಕ ಭಾರತ ಇನ್ನೊಂದು ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದೆ.
ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಜಾಗತೀಕರಣವನ್ನು ದೂರಿಯೂ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ. Globalisation ಅನ್ನೋ ಜಂಕ್ ಫುಡ್ಡು ತಿಂದ
ಮೇಲೆ, ಅದರ ಜೊತೆಗೇ ಬರುವ ಕೊಲೆಸ್ಟ್ರಾಲನ್ನೂ ನಗುನಗುತ್ತಲೇ ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ!
ಯಾವುದು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಲೇ
ಇರುತ್ತದೋ ಅದೇ ಸಂಸ್ಕೃತಿ. ಭಾರತೀಯ ಜೀವನ ವಿಧಾನ ಶ್ರೇಷ್ಠವೋ, ಅಮೆರಿಕನ್ life style ಮಿಗಿಲೋ ಎನ್ನುವ
ಚರ್ಚೆ ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ. ದೀಪಿಕಾರ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿರುವ
ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನೇ ನಾವೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ತಯಾರಾದರೂ ಕೂಡಾ ಈ cultural transition ತುಂಬಾ ನಿಧಾನವಾಗಿ,
ಯಾರಿಗೂ ಘಾಸಿಯಾಗದ ಹಾಗೆ ಆಗಬೇಕಾದದ್ದು. ನೀವು ಇದ್ದಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬೇರೂರಿರುವ
ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೊಂದನ್ನು, ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಭಿನ್ನವಾದ ಇನ್ನೊಂದು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಿಂದ (ಅದು ನಿಮ್ಮ ದೃಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ
ಎಷ್ಟೇ ಉನ್ನತವಾದದ್ದಾಗಿದ್ದರೂ) replace ಮಾಡಲು ಹೊರಟರೆ; ಭಾರತದಂತಹ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಊಹೆಗೂ ನಿಲುಕದ
ಅನಾಹುತಗಳಿಗೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಂತಾಗುತ್ತದೆ. Women Empowerment ಬಗ್ಗೆ ನಿಮಗೆ ನಿಜವಾದ ಕಳಕಳಿಯಿದ್ದರೆ,
ಕೇವಲ ಪುರುಷರಿಗಷ್ಟೇ ಮೀಸಲು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಬಾಕ್ಸಿಂಗ್, ಐಪಿಎಸ್‌ನಂಥ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ
ಜಗತ್ತೀ ನಿಬ್ಬೆರಗಾಗುವಂತಹ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿರುವ ಮೇರಿಕೋಮ್, ಕಿರಣ್ ಬೇಡಿಯಂಥವರಿದ್ದಾರೆ, ಅವರನ್ನೊಮ್ಮೆ
ಮಾತನಾಡಿಸಿ ನೋಡಿ. ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಸ್ಕೂಲ್ ಫೀಸಿಗಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಂತಹ ಊರುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ,
ಸಂಜೆಯವರೆಗೆ ಆಟೋ ಓಡಿಸುವ ಅಮ್ಮಂದಿರಿದ್ದಾರೆ, ಅವರನ್ನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿ. ಅವಕಾಶಗಳಿಗಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿರುವ
ಸಾವಿರಾರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು motivate ಆಗುತ್ತಾರೆ. ಇವತ್ತು ಭಾರತ ಮಹಿಳೆಯರ ಪಾಲಿಗೆ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೇ
ನಾಲ್ಕನೇ ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿ ದೇಶ. ಜಗತ್ತಿನ 40%ನಷ್ಟು ಬಾಲ್ಯ ವಿವಾಹಗಳು ಭಾರತದಿಂದ ವರದಿಯಾಗುತ್ತಿವೆ.
70%ನಷ್ಟು ಭಾರತೀಯ ಮಹಿಳೆಯರು ಕೌಟುಂಬಿಕ ಕಿರುಕುಳ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. National Records
Bureau ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಮೂರು ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಂದು ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ಅಪರಾಧ ಘಟಿಸುತ್ತಿದೆ,
ಪ್ರತಿ 29 ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಂದು ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಪ್ರಕರಣ ವರದಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ 77 ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಂದು
ವರದಕ್ಷಿಣೆ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಹತ್ಯೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಕಳ್ಳ ಸಾಗಾಣಿಕೆ (Trafficking),
ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳ (Sexual abuse), ಅತ್ಯಾಚಾರ (Sexual assault), ಹೆಣ್ಣು ಭ್ರೂಣ ಹತ್ಯೆ
(Female infanticide), ವರದಕ್ಷಿಣೆ (dowry), ಕೌಟುಂಬಿಕ ಕಿರುಕುಳ (domestic violence), ಬಾಲ್ಯ
ವಿವಾಹ (child marriage), ಆಸಿಡ್ ದಾಳಿ (acid throwing), ಇಂತಹ ಸಾವಿರಾರು ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹೊದ್ದು
ಮಲಗಿರುವ ದೇಶ ಇದು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ಲೈಂಗಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೇ women empowerment ಎಂದು ನಿಮಗೇಕನ್ನಿಸಿತೋ
ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಮುಕ್ತ ಲೈಂಗಿಕತೆಯೇ ನಾಗರೀಕತೆ ಎನ್ನುವುದಾದರೆ ನಾಯಿಯಷ್ಟು civillized ಪ್ರಾಣಿ ಯಾವುದಿದೆ
ಹೇಳಿ. Valentines ದಿನ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕಾಣಿಸುವ ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುವ ಹಾಗೆ ನಾಳೆ
ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸೇನೆ, ದಳಗಳು ಹುಟ್ಟಿ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಜೋಡಿಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ದು, ವಿವಾಹೇತರ
ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ ಒತ್ತಾಯ ಪಡಿಸದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು!
